Не, Бог не нè осудува; човекот е тој што го прави изборот. Човекот заминува во вечноста заедно со неговите гревови. Ако си бил прељубник, или алкохоличар, или си немал љубов во себе, така и ќе заминеш таму.
Тука, на земјата, можеш да ги задоволиш своите страсти, можеш дури и да убиеш некого за да се задоволиш себеси.
Човекот ја задржува секоја грешна склоност дури и во оној свет. Само што, таму не ќе може да ја задоволи оваа склоност. За грешникот, токму ова се „адските маки“. Не се работи за „казна“; човекот бива измачуван од сопствениот избор.
Бог не ни го нуди пеколот.
Бог ни вели: „Дојдете и станете наследници на Царството Небесно“; човекот е оној кој внатре во себе го носи пеколот.
Ова значи дека нашиот пекол и нашиот рај ги создаваме ние, на земјата…
старец Петрониј
Светогорски скит на св. Јован Крстител (Продромос)